اثر حرکات ناهمگون نزدیک گسل بر طول نشیمن گاه عرشه پل

در این تحقیق مدل ساده ای از یک پل سه دهانه مورد بررسی قرار گرفته است که تحت اثر مولفه¬های افقی و عمودی حرکت عمود بر گسل با بزرگاها و اختلاف فاز¬های مختلف بررسی می¬شود. این مدل شامل سه عرشه ی صلب و چهار پایه¬ی دارای صلبیت محوری بدون جرم بوده که هر کدام از پایه¬ها با یک فنر دورانی غیرخطی و یک میراگر دورانی خطی به زمین متصل هستند. جهت مدل کردن نیروی ضربه بین عرشه¬ها از مدل ویسکوالاستیک خطی استفاده شده است. سیستم معادلات دیفرانسیل درگیر حاکم بر مدل به روش رانگ-کوتای مرتبه چهارم حل گردیده است. برای مدل های در نظر گرفته شده نتایج نشان می دهد با فرض رفتار خطی مصالح: 1- همانطور که انتظار می¬رود حداکثر نیروی ضربه با افزایش فاصله اولیه بین عرشه¬ها(gap) کاهش یافته و در فاصله gap=0اتفاق می افتد. ضمنا به دلیل عدم انتقال نیروی اینرسی ناشی از تحریک زلزله در پایه¬ی چهارم، این ستون همواره با پاسخ های صفر همراه است 2-اختلاف فاز می تواند سبب افزایش چند برابری حداکثر نیروی ضربه و حداقل فاصله لازم جهت جلوگیری از برخورد عرشه¬ها گردد. با فرض رفتار غیرخطی مصالح : 3- ضربه سبب افزایش تغییر شکل ماندگار در پایه¬ی اول و کاهش آن در پایه¬ی دوم و سوم می¬گردد و همچنین با افزایش فاصله اولیه بین عرشه¬ها(gap) مقدار نیروی ضربه ابتدا افزایش و سپس کاهش می یابد. به عبارت دیگر حداکثر نیروی ضربه در فاصله ای بیشتر از gap=0رخ می دهد. 4-اختلاف فاز در تحریک پایه ها می تواند سبب افزایش چند برابری حداکثر نیروی ضربه و حداقل فاصله لازم جهت جلوگیری از برخورد عرشه¬ها گردد. 5- برای مدل¬های در نظر گرفته شده در این تحقیق اثر مولفه افقی حرکت زمین بر حداکثر نیروی ضربه و فاصله لازم جهت جلوگیری از برخورد غالب بوده و اثر مولفه¬های عمودی و دورانی حرکت زمین ناچیز و قابل صرف نظر کردن می¬باشد. 6- با افزایش سختی پل حداقل طول نشیمنگاه عرشه¬ی پل برای حالت با اختلاف فاز ابتدا افزایش و سپس کاهش می¬یابد. 7-بر اساس نتایج بدست آمده حداقل طول تکیه¬گاه عرشه باید دو برابر حداقل طول نشیمنگاه عرشه باشد تا هم از افتادگی و هم از ضربه عرشه¬ها جلوگیری شود